เป็นจั่งได๋น้อคำนาง
สู้งานอยู่เมืองกรุง
มีบ่ตำบักหุ่ง ก้อยกุ้งคือบ้านเฮา
คนที่รอทางนี้ ฮู้บ่ใจมันเหงา
ฮอดฤดูหนาวคิดฮอดสาวบ้านนา
อีกบ่ดนอ้ายจ๋า สิคืนนาบ้านเฮา
คิดพ้ออดีตเก่าๆ เกี่ยวข้าวอยู่กลางนา
มื้อที่เฮาสองคนเคยเอ่ยคำสัญญา
ว่าออกพรรษาอ้ายสิมีแต่งน้อง
อย่าปล่อยให้คองถ่า
ฟ้าวกลับมาบ้านเฮา
อีพ่ออีแม่เริ่มเฒ่าข้าวปลาบ่ค่อยกิน
ฝากพ่อแม่แนอ้าย อีกบ่ดนสิโบยบิน
บินกลับถิ่นฐานบ้านเฮา
เมืองหลวงมันวุ่นวาย
ย่านแต่คนต้มตั๋วเจ้า
กลับคืนบ้านเฮาซะเด้อนาง
อ้ายยังคองถ่า
อย่าปล่อยให้คองถ่า
ฟ้าวกลับมาบ้านเฮา
อีพ่ออีแม่เริ่มเฒ่าข้าวปลาบ่ค่อยกิน
ฝากพ่อแม่แนอ้าย อีกบ่ดนสิโบยบิน
บินกลับถิ่นฐานบ้านเฮา
อย่าปล่อยให้คองถ่า
ฟ้าวกลับมาบ้านเฮา
อีพ่ออีแม่เริ่มเฒ่าข้าวปลาบ่ค่อยกิน
ฝากพ่อแม่แนอ้าย อีกบ่ดนสิโบยบิน
บินกลับถิ่นฐานบ้านเฮา
เมืองหลวงมันวุ่นวาย
ย่านแต่คนต้มตั๋วเจ้า
กลับคืนบ้านเฮาซะเด้อนาง
อ้ายยังคองถ่า